Gökyüzüne Merhaba - Bölüm IV.V
Uranüs uydularına Shakespeare'in eserlerindeki karakterlerin isimlerinin verildiğini biliyorsunuzdur. Uranüs'ün içten dışa uydularını şu sıra ile göreceksiniz; En içteki, Voyager 2 ile keşfedilmiş 10 küçük uydusu; Cordelia, Ophelia, Bianca, Cressida, Desdemona, Juliet, Portia, Rosalind, Belinda ve Puck Büyük uyduları; Miranda, Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Yeni keşfedilmiş uyduları; Caliban, Sycorax, Prospero, Setebos, Stephano ve 1986U10
Voyager 2 ile keşfedilmiş 10 küçük iç uydusu
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir. Uranüsün Epsilon halkasının iç çoban uydusu olduğu anlaşılmaktadır. Cordelia ve Ophelia, Uranüs'e senkron yörünge yarı çapından daha yakındırlar.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir. Uranüsün Epsilon halkasının dış çoban uydusu olduğu anlaşılmaktadır. Cordelia ve Ophelia, Uranüs'e senkron yörünge yarı çapından daha yakındırlar.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1986'da Voyager 2 uzay aracı ile keşfedilmiştir.
1948'de Kuiper tarafından keşfedilmiştir. Uranüs'ün büyük uydularından en içte olanıdır.
1851'de Lassel tarafından keşfedilmiştir. Ariel ve Titania birbirlerine çok benzerler (Titania %35 daha büyüktür). Uranüs'ün büyük uydularının hepsi yarıyarıya su ve kayadan oluşmuşlardır. Ariel yüzeyi, kraterler ve vadilerden oluşur. Birbirleriyle yer yer kesişen, yer yer birleşen bu vadiler yüzlerce km uzunluktadır ve derinlikleri 10 km'yi aşar. Bu Titania'daki duruma benzer. Ancak Titania vadileri bu kadar derin değildir. Bazı kraterler kısmen gömülmüş haldedir. Bu yüzeyin nisbeten genç olduğunu (Enceladus'dan daha yaşlı) gösterir. Şimdi soğuk olsa da, Arielin içi bir zamanlar sıcaktı. Vadilerin, Ariel'in donması sonucu yüzeyde oluşan çatlaklar olduğu sanılmaktadır.
1851'de Lassell tarafından keşfedilmiştir. Umbriel ve Oberon birbirlerine çok benzerler (Oberon %35 daha büyüktür). Yüzeyi oldukça yaşlı, yoğun olarak kraterlerle kaplıdır. Uranüs'ün diğer büyük uydularından çok daha karanlıktır. Üzerinde ne olduğu anlaşılmayan parlakça bir nokta vardır.
1787'de Herschel tarafından keşfedilmiştir. Titania ve Ariel birbirlerine benzerler (Titania %25 daha küçüktür). Yüzeyi, kraterler ve vadilerden oluşur. Birbirleriyle yer yer kesişen, yer yer birleşen bu vadiler Ariel'deki duruma benzer. Ancak Ariel vadileri cok daha derin ve büyüktür. Bazı kraterler kısmen gömülmüş haldedir. Bu yüzeyin nisbeten genç olduğunu (Enceladus'dan daha yaşlı) gösterir. Önceleri sıvı halde olan suyun yüzeyden başlayarak donması ve donma sonucu oluşan genleşmenin yüzey çatlamalarına neden olduğu, bunların da vadileri oluşturduğu düşünülmektedir.
1787'de Herschel tarafından keşfedilmiştir. Umbriel'e çok benzer, %35 kadar daha büyüktür. Yaşlı yüzeyi yoğun olarak kraterlerle kaplıdır. Kraterlerin birçoğu, Ariael ve Titania'dakilerden çok daha büyüktür. Bazı kraterlerinde, Callisto'daki gibi dışa doğru ışınlar şeklinde çizgiler bulunur. Bazı kraterlerin tabanı koyu renklidir.(kirli buz nedeniyle olduğu sanılıyor) Yukardaki resminde, kısmen açık renkteki bölgenin ortasında 6 km yükseklikteki dağ görülmekte.
Uranüs'ün yeni keşfedilmiş Uyduları Caliban, Sycorax, Prospero, Setebos, Stephano ve 1986U10 Son zamanlarda keşfedilmiş 6 minik uydudan Caliban (S/1997 U2), Uranüs'den 7.2 milyon km uzakta 80 km çapta, Sycorax (S/1997 U2), 12.2 milyon km uzakta, 160 km çapta, yörüngeleri retrograd ve oldukça eğik. Bu uydular şekilsiz ve kırmızıya kaçan rentedirler. Geçmişlerinde Kuiper kuşağı cisimleri olduğu şüphesi vardır.
|